Hallo allemaal!

Het heeft iets langer geduurd dan we ons hadden voorgenomen, maar hier dan toch een indruk van onze belevenissen, bevindingen en beelden van de afgelopen weken.
Op het kaartje kun je precies zien hoe we gereisd zijn, maar verder zullen we je de chronologische details over hoe, wat en wanneer besparen. Er is eigenlijk al te veel om te vertellen, dus het nastreven van volledigheid hebben we ook maar opgegeven.

Wat hebben we gedaan?

• We zijn met vlagen sportief geweest door te canyonen (prachtig!), te hiken in wildlife park (bijna op slang getrapt, achteraf bleek het slechts om de common vine snake te gaan, dus wees gerust) en te hardlopen op het strand. Oja, en een introductie yoga niet te vergeten (meditate forwhiiiiiiiiile... innahaaaaale... exahaaaaale, goed, had je bij moeten zijn). Met gratis spierpijn de dag erop.
• Maar we hebben ook ontzettend geluierd op het strand. In Goa was dat tussen de hippies die met vlagen volledig wappie waren en er elke dag meer tattoos bij leken te hebben.
• Scootertje gehuurd, volledig overgeleverd aan Vincents stuurkunsten. Fantastische manier om de omgeving te verkennen, maar meehangen in de bochten zat er nog niet in.
• In Alleppey hebben we samen met een Zwitsers stel een luxe houseboat gehuurd. Een dag en nacht lang op een boot in de backwaters met een kapitein, kok, engineer en veel lekker eten. De backwaters zijn echt prachtig (die luxe mocht ook wel nadat we in een bed met vlooien hadden geslapen, vuilniszakken bleken de uitkomst).
• In Amritapuri waren we voor twee dagen in de ashram van Amma (ook wel the Hugging Saint genoemd). Dat was echt een hele ervaring. Een gemeenschap van zo'n 2000 in het wit geklede mensen die allemaal de guru Amma vereren als een heilige. Het (gelukkig optionele) dagprogramma bestaat uit mediteren, chanten, devotionele liederen zingen en seva (soort corve/vrijwilligerswerk). Amma is de guru en ze geeft regelmatig knuffelmarathons. Gelukkig was ze thuis toen wij er waren, dus hebben wij ook een knuffel mogen ontvangen. Hoewel we ons er nu niet anders door voelen, was het toch heel bijzonder hoe ze voor werkelijk elk individu de tijd neemt, ook al moet ze tot diep in de nacht doorknuffelen. De organisatie eromheen bestaat uit een groep van toegewijde en strenge controlfreaks, die de heiligheid van het moment wel wat doet afnemen. Tijdens de sessies met Amma werden onze gedachten heen en weer geslingerd, variërend van ‘wat mooi' tot ‘ freakshow!'. Sommigen leken namelijk nogal op een fanatieke manier invulling te geven aan hun leegte, terwijl anderen misschien gewoon een veilige plek hadden gevonden om te ontsnappen aan de samenleving.

De Indiers (generaliseren mag best)

• Die Indiërs zijn nog even wennen. Zeker de Indiërs met wie je moet (onder)handelen zijn onmogelijk te peilen. Ze wiebelen met het hoofd, maar wat het betekent moet je zelf maar bedenken. We vragen ons regelmatig af wat ze nou echt (van ons) denken. Toch zijn ze ook wel eens direct: 'Do you like your work' 'No, every day the same' (Kapitein op onze luxe-houseboat) 'Aren't you bothered by the tourists coming here?' 'Yes, very much!' (dorpeling)
• Wat is het een ranzige puinzooi op veel plekken! Met het afval nemen ze het dan ook niet zo nauw, toen we de conducteur vroegen naar een vuilnisbak, wees hij naar het spoor. In de zeldzame vuilnisbak die we zagen op het station in Mumbai, bewoog het afval en stak er een dikke staart uit.
• Verder rochelen ze echt op een verschrikkelijk ranzige en luide manier, maar zijn ze wel weer zo van de hygiëne dat ze Vincent om de haverklap aanbieden om zijn oor schoon te maken met een of ander stokje (de uitdrukking op Vincents gezicht is elke keer onbetaalbaar).
• Indian giving is hondsvermoeiend. Iedereen die ongevraagd op je af komt om hulp of iets anders aan te bieden, doet dat sowieso niet voor niets en dan is het lastig om er vanaf te komen. Aan de andere kant, als je iemand om de weg of om informatie vraagt, krijg je vaak de allervriendelijkste reacties, echt supermooi! Zeker het openbaar vervoer (overvolle treinen en bussen) leent zich voor leuke gesprekjes.
• Slippers zijn blijkbaar voor algemeen gebruik. We gingen hardlopen op het strand (...) en toen we terugkwamen, waren de slippers verdwenen (water en rok lagen er nog wel). We hadden ons verlies al geaccepteerd toen we twee exemplaren van de lokale jeugd met onze slippers zagen pronken (we didn't know...). Hier in Varkala ging de hotelmanager er ook al met Marijs slippers vandoor (maar die deed het echt niet expres, hij bleek precies dezelfde slippers te hebben).
• Interreligieuze relaties zijn not done. Maar we weten niet of ze zich er allemaal even bewust van zijn. We kwamen een jong stelletje uit Mumbai tegen in een club in Goa. Ze waren stiekem samen op vakantie want hun families mochten absoluut niets van hun relaties weten. Zij was namelijk Hindu en hij Buddhist, zo vertelde de jongen ons tenminste. Toen wij haar even later vroegen of het nou niet moeilijk was om zo'n stiekeme relatie met een Buddhist te hebben, draaide ze zich helemaal geshockeerd naar haar lief om: 'Are you BUDDHIST?!' Helaas zullen we nooit weten hoe het afloopt.
• Toeteren in India kan betekenen: hier ben ik, ik haal je in, pas op, wat is toeteren toch fijn, ik toeter dus ik besta....
• Koeien zijn helemaal niet altijd heilig. Als ze je inkomsten derven door je waren op te eten, mag je ze best vol overtuiging wegmeppen met een dikke stok.

Hoe voelt dat nou allemaal?

• Het is raar, normaal en onwerkelijk tegelijk. In het begin was het wennen om geen plannen te hebben (of uberhaupt vakantie) en zaten we soms met een nu-moet-ik-de-tijd-van-m'n-leven-hebben-waarom-lukt-dat-verdomme-niet?! gevoel. Ook hebben we ons al verveeld en zijn we overvallen door een lamme doelloosheid op het strand, onder de palmbomen bij 28 graden (de koudste winter in 50 jaar in Goa!) en een strakke zee. Die gevoelens behoren inmiddels tot de verleden tijd. Alles went, dus ook een prachtige, inspirerende en kleurrijke omgeving zonder enige verplichtingen:). We zijn geïnteresseerd in dezelfde dingen (meer in actie, natuur en mensen dan in tempels), dus dat maakt het reizen erg makkelijk. Als we het kaartje zo bekijken, lijkt het alsof we met een sneltreinvaart door het land knallen, maar dat gevoel hebben we helemaal niet.
• We zijn redelijk gezond gebleven. Alleen Marij had een dagje of wat last van de 'Delhi Belly'
• Het is best raar en soms vervelend om steeds op te vallen als buitenlander. Het is leuk als ze met je op de foto willen, maar het is minder om de prooi te zijn van iedereen die je iets wilt verkopen als je net aankomt met je rugzak. Het is vermoeiend om steeds op je hoede te zijn of je niet wordt afgezet, of dat je wel naar de goede plek wordt gebracht, of dat je wel de beste deal hebt. Zeker omdat je ook niet de ervaring wilt verpesten met al je wantrouwen. Inmiddels hebben we er een modus in gevonden. Weten wat iets ongeveer moet kosten scheelt heel veel stress. Want als het nasty wordt, kun je nog de beste prijs hebben, maar krijg je alsnog een rotte vis en dus niet meer de beste deal (en die gedachte is natuurlijk onverteerbaar voor een stel Hollandse controlefreaks:)).

Ieuw, momenteel zijn er drie mannetjes onze vuile was aan het tellen (per stuk betalen). Brr. helemaal geen relaxed idee dat er van die mannen aan ons ondergoed zitten. Maargoed, dat is een mooie afsluiter:)

Heel veel liefs van Marij en Vincent

PS: Het is beter om je shampoofles dicht te draaien als je tas inpakt:(

PPS: Wees gerust, de volgende update wordt niet zo lang als deze

PPS: We lezen een beetje mee op nu.nl, maar horen uiteraard graag van jullie wat er in NL zoal gebeurt - veel schaatsplezier!