Allereerst ontzettend bedankt voor jullie superleuke en hartelijke reacties op ons eerste verhaal. Vonden we echt heel erg leuk om te lezen.

Onze vorige blog eindigde in Amritapuri met de knuffel van Amma. Na dit spirituele avontuur vonden we het wel weer tijd voor platvloers ontspannen. Varkala in Kerala was weer strand net als Goa, maar dan een stuk braver (er is ons zelfs geen drugs aangeboden!). Het strand ligt aan een lange rots, met daar bovenop een rij restaurants die hun verse vis etaleren, inclusief haaien en zwaardvissen. Jammer dat we allebei niet zulke viseters zijn. Alcohol is verboden, maar uiteraard beschikbaar, mits je het uit een lelijke theemok drinkt (zie foto). Dit leidt de politie om de tuin, want een terras vol theedrinkende jonge toeristen om 11u 's avonds is natuurlijk helemaal niet verdacht. Paar dagen rondgehangen en ontspannen. Het cultureel hoogtepunt was dat we een random bus ingestapt waren om te kijken hoe de omgeving eruit zag, tot enorme hilariteit van de Indiërs. Een relaxte paar dagen, maar wel een beetje te passief en eigenlijk een dag te lang gebleven. Het was dus heerlijk om weer op pad te gaan.

Kanyakumari in het zuidelijkste puntje was onze volgende stop. Hier kan je de zon zien opkomen en ondergaan in 3 zeeën tegelijk. Vast erg indrukwekkend als het niet bewolkt is, maar wij waren niet zo fortuinlijk. Wel de eerste encounter met de Indiase toeristen gehad (fenomeen op zich), die de verkopers en tuktukchauffeurs evenaren in het scheppen van chaos - elke wachtrij is een strijd op leven en dood om voor te dringen! Dat hebben de Engelsen ze helaas niet bij kunnen brengen in honderden jaren overheersing. We gingen met de Indiase meute mee naar een eilandje met het Indiase vrijheidsbeeld, en dit was een interessante culturele les. De rij voor de verplichte zwemvesten was gescheiden voor mannen en vrouwen, de looprichting op het eiland was heilig op straffe van een fluitje in je trommelvliezen en in de rij gebruik je niet je benen, maar je ellebogen!

Op weg naar het noorden was Madurai de volgende stop. Bekend van de beroemde Sri Meenakshi tempel, waar we 's avonds met veel bombarie de god Sundareswarar bij Meenakshi in bed hebben gelegd. Buiten mooi was de tempel ook letterlijk een verademing in deze vieze drukke stad. In de bus waren we een leuke Japanner tegengekomen (Adu), die we hebben geadopteerd voor het tempelbezoek en de borrel erna in een shady hotelbar.

Nog meer zuurstof vonden we in Ooty, waar we met een piepklein stoomtreintje in slakkengang bergop heengingen en om de haverklap uit moesten stappen. De foto's van de omgeving spreken voor zich. Aangekomen in deze rustige 'hill station' was het heerlijk koel overdag (25gr) en 's avonds zelfs zo koud dat we trui en jas aan moesten! Heerlijk en goed tegen de heimwee. Twee mooie treks gedaan in de prachtige omgeving. De eerste keer was met gids Nelson die eindeloos kon vertellen, zowel over de prachtige eucalyptusbomen en theeplantages om ons heen als over de bruid die zijn moeder en zussen voor hem gingen regelen. De heerlijke lokale lunch op bananenblad kun je zien op de foto's en inderdaad, bestek kennen ze hier niet. De tweede trek bleek precies dezelfde te zijn als de dag ervoor, beetje jammer maar deze keer wel met veel leuke mensen erbij. In stijl hebben we 's avonds in de allerdonkerste kroeg van Ooty met Nederlandse Sophia gekeken hoeveel rum we opkonden (ging prima!).

Onderweg naar Mysore zijn we nog even gestopt bij een wildlife park om dieren te spotten vanuit een busje vol met Indiërs. Echt veel bijzonders hebben we niet gezien, op een enorme bizon en een vrouw in lieftallige sari die uit het raam kotste na. In Mysore hebben we welgeteld 24u doorgebracht (dat heet blijkbaar flashpacking), wat precies genoeg tijd was om een paar Kingfishers te drinken in een normale bar tussen normale Indiërs, en om het mooie en enorme paleis te bekijken. Het paleis had een interessante audioguide (ja als twee eppo's met koptelefoon) waardoor we zelfs een stukje kennis van de geschiedenis niet konden vermijden.

Bangalore was de eerste grote stad in 4 weken. We hadden hier met een oud-klasgenoot van Marij afgesproken en het was heel leuk om haar te zien (en uit te horen!). Verder was het een rare ervaring, alsof alle slechte aspecten van thuis met alle slechte aspecten aan India hier samen kwamen. Groot en druk en niet zoveel spannends te doen. Maar gelukkig hebben ze daar goede smaak dus in een lekker sjiek restaurant en cafe weer even van het westen genoten.

Hampi was precies het tegenovergestelde. Tientallen tempels en ruïnes in een bizar maar prachtig maanlandschap van enorme rode rotsen, met ertussen knalgroene bananenbomen en rijstvelden. De lokale bevolking bewees maar eens hoe pragmatisch ze hier zijn, eeuwenoude ruïnes zijn prachtig, maar dienen ook prima als frame voor je huis. Trekking was hier ook op z'n Indiaas geregeld (=niet), dus zijn we er twee keer samen op uitgetrokken. De eerste keer per ongeluk, op slippers en gestrand tussen enorme rotsen, waarna we werden gered door een lokale visser met rieten bootje (tegen betaling...). De volgende dag verder geklauterd, maar nu op bergschoenen, met dit keer als hoofdprijs een heerlijk biertje aan de overkant van de rivier, waar alcohol niet illegaal is. De laatste ochtend heeft de lokale tempelolifant ons nog gezegend met z'n slurf (na betaling van 10 rupees) waarna we weer on the road gingen...

Wordt vervolgd! Zoals je kunt zien op het kaartje zijn we nu al in Orchha, dus jullie lopen een beetje achter, maar dat halen we binnenkort wel in.