Lieve allemaal,

We moesten het comfortabele Maleisie weer even ontwennen zodra we in de boot naar Sumatra stapten. Een paar schietentietenhelikopterfilms moesten ons (en de aanwezige kleine kindjes) afleiden van zeeziekte en als dat niet werkte, konden we altijd nog meezingen met de karaoke-videoclips. Dachten we de hectiek ontsnapt te zijn bij aankomst in Dumai, werden we bij een willekeurige leraar Engels afgezet die onze tandeloze chauffeur (van brommer met zijspan) blijkbaar had geinstrueerd om alle toeristen naar hem toe te brengen zodat wij zijn leerlingen konden vermaken. Na ons hier onderuit te hebben gepraat, stapten we in de bus naar Bukit Tingi. Vervolgens zaten we 16 uur lang op superkrappe stoeltjes, tussen de rokende mensen (iedereen rookt in Indonesie), blerende videoclips (deze keer Indonesische nostalgie) en onder een scooter die op de bus was gehesen. Het fijne ‘nu zijn we echt weer lekker on the road'-gevoel was na het eerste uur wel voorbij. Daar konden nog geen tien meditatiecursussen tegenop.

We waren op Sumatra om Martijn en Mariken te ontmoeten die op hun beurt weer op het eiland waren om Frans en Jojor te zien trouwen bij Lake Toba (groot vulkanisch meer met eiland erin). Een paar telefoontjes en e-mailtjes later waren wij ook welkom. We voelden ons wel een beetje de partycrashers van het gezelschap, maar we zijn heel dankbaar dat we erbij mochten zijn want het was een fantastische belevenis met allemaal leuke mensen. Jojor, de bruid, is een protestantse Batak, een bepaalde etnische groep die vooral voorkomt op Sumatra. We hebben waarschijnlijk niet eens de helft begrepen van wat er allemaal aan de gang was, maar hier zoals gewoonlijk weer een aantal indrukken:

• Frans was dagenlang voor de bruiloft al betrokken geweest bij allerlei voorbereidende ceremonies. Als katholieke Zeeuw moest eerst hij nog een plaatsje veroveren in de Batakgemeenschap en daarom moest hij geadopteerd worden door de Tamba-familie. Want alleen als Frans Tamba was hij in de positie om Jojor te kopen van haar eigen familie, iets wat vooraf werd gegaan door uitgebreide onderhandelingen tussen beide families. We kregen wel de indruk dat de tradities en rituelen belangrijker waren dan de daadwerkelijke transacties zelf.
• De dag zelf begon met een ontbijt van rijst met varkensvlees en -vet. De kop en ingewanden van het varken stonden midden op tafel en werden later ook in stukken gehakt en verdeeld. De Nederlandse delegatie keek vol afgrijzen toe terwijl de Batak-zijde was verwikkeld in allerlei zegeningen en ceremonies. ‘s Middags werd de waterbuffel die de vorige dag geslacht was (in bijzijn van geshockeerder Nederlanders) op dezelfde manier geserveerd. Deze keer kregen de Nederlanders een aparte lunchbox.
• In de kerk moest Jojor eerst nog katholiek worden voordat ze elkaar eindelijk het ja-woord konden geven. De meeste mensen waren waarschijnlijk al eerder bij een bruiloft geweest, want er werd druk gesms't en gedommeld en ondertussen deed het koor hard haar best om de kwetterende vogeltjes en boerende mensen te overstemmen.
• Leuk onderdeel van de dag was het felicitatiemoment met dekentjes. Alle gasten kwamen al dansend een voor een een bepaald soort dekentje om het bruidspaar heen leggen. Het duurde niet lang voordat ze enorme zakken gevuld met dekentjes om zich heen hadden staan. Voor ons erg leuk om te zien, maar voor het bruidspaar moet het wel een lange zit geweest zijn. Tot onze verbazing kregen we daarna een envelop met (een beetje) geld in onze handen gedrukt en niet veel later stond iedereen met briefjes geld in z'n handen te dansen en te zwaaien. Hoe de geldstromen op zo'n bruiloft precies lopen, is ons volledig ontgaan, maar het was fascinerend om mee te maken.
• De Nederlanders kregen zelf ook een dekentje om zich heen gedanst, tot grote hilariteit van de Indonesiers. Vooral het feit dat er ook ongetrouwde koppels en zelfs alleenstaande mensen aanwezig waren, zorgde voor opschudding.
• Er waren ontzettend veel gasten en iedereen kon een beetje rondlopen, ceremonies bijwonen of eten. De nabije familie en vrienden zagen er prachtig uit, met mooie gewaden en suikerspin-kapsels en een onvermoeibare fluitspeler speelde alsof zijn fluit in brand stond. Al met al was het een erg vrolijke bende. De dag werd afgesloten met een hilarisch potje bingo, waarbij de bingo-man (met petje en double-breasted jasje) elk getrokken nummer in een liedje verwerkte.

Verder Sumatra (in het kort)

• Supergezellig met Martijn en Mariken! Leuk om weer bij te kletsen, vulkanen te beklimmen, orang oetans te bekijken en vakantie te vieren met vrienden uit Nederland.
• We waren een ware attractie voor de lokale bevolking en zijn regelmatig op de foto gezet. Soms voelden we ons net een stel loslopende witte apen. (Achja, wij doen hetzelfde bij hun.)
• Onze chauffeur naar Lake Toba gooide al rijdend wat geld uit het raam naar de politie, om zijn boete af te kopen dat hij in de auto aan het roken was (?!)
• Uren vertraging...

Verder Java

• Wij dachten altijd dat alle Nederlanders in Frankrijk zaten in de zomer, maar niets is minder waar. Indonesie is stiekem toch nog een Nederlandse kolonie, want we hebben nog nooit zoveel gemiddelde Nederlandse gezinnen bij elkaar gezien als op Java. Nederlandse invloeden zijn ook duidelijk in de taal (doorsmeer, knalpot, kantor post, korupsi).
• We onderschatten structureel hoe groot Indonesie wel niet is. We dachten steeds ‘dat doen we wel even', maar daardoor hebben we in verhouding veel te veel reisdagen gehad. En reisdagen op de Indonesische wegen zijn leuk voor een keertje, maar je hebt al snel een overdosis. Grappig is wel dat je steeds dezelfde mensen tegenkomt (alsof je iemand in Helsinki een paar dagen later in Rome weer ziet). Gelukkig waren de vulkanen en tempels die lange ritten helemaal waard. Zie foto's.

Verder Bali

• Supergezellig met Marlon en Simone ultiem vakantie vieren! Bali heeft ontzettend veel te bieden qua rijstvelden, tempels en hindoeistische cultuur. Dat hebben we tenminste gehoord van andere mensen, want wij zijn Kuta amper uitgeweest. Kuta is een superfout toeristisch oord vol met Australiers die zich voor een weekendje klem komen zuipen en in het begin vroegen we ons of waar we nou weer terecht waren gekomen. Er was echter een heerlijk strand en topgezelschap en na al het reizen op Sumatra en Java, vonden we het heerlijk om iets langer op een plek te zitten. We hebben het zelfopgelegde ‘we zouden alles moeten bekijken'-gevoel van ons afgezet en hebben ons vol overgave op het surfen gestort.

Dat was het wel weer, de foto's vertellen de rest (zie de drie fotoseries). We zitten nu in Singapore, in een ontzettend luxe appartement van een oud-collega van Vincent. Hij en zijn gezin hebben ons ontzettend hartelijk verwelkomd en zijn vervolgens op vakantie gegaan. Wij mogen zo lang van de ‘condo' gebruik maken. Denken we eindelijk ons eigen eten te kunnen bereiden, staat de maid erop om het voor ons te doen... Dan maar naar het bijbehorende zwembad of naar de gym:)

Tot snel weer!
Liefs van Vincent en Marij