Lieve allemaal,

In Singapore zijn we ontzettend gastvrij ontvangen door Damian (oud-collega van Vincent), zijn vrouw Sue en hun superleuke kids Joe en Ella. Ze hadden een kamer over in hun appartement die wij zo lang mochten gebruiken, zelfs toen ze een paar dagen later zelf op vakantie gingen. Onze geplande 4 dagen Singapore in het goedkoopste hotel in een hoerenbuurt, werden dus 12 dagen baden in weelde, inclusief zwembad, gym en maid.

Damian en Sue namen ons mee op hun zaterdagavond-stapavond en zo stonden we ineens in onze elegantst mogelijke kleren (maar nog met geschaafde knieen van het surfen op Bali) vanaf een chique dakbar op de 65ste verdieping neer te kijken op heel de stad en het vuurwerk van de generale repetitie van Singapores 47ste verjaardag. De Chardonnay in onze hand maakte het geheel af. Het sprookje liep alleen voortijdig af toen we moesten evacueren vanwege de gigantische plensbui die volgde. Gelukkig waren de kroegen in Clarke Quay en Boat Quay allemaal overdekt. We hebben onze ogen uitgekeken (is dit nou fancy, chic of ronduit kitsch?), maar vooral een erg leuke avond gehad.

De stadstaat Singapore is een eilandje in Azie, in meer dan alleen het geografische opzicht. Het is klein, modern, Westers, duur en schoon, eigenlijk in alle opzichten het tegenovergestelde van India, waar we de reis begonnen zijn. In elke bus of metro hangt wel een betuttelend rijmpje, geschreven door een kind of 65+ er, waarin goed gedrag wordt opgehemeld. Mocht je door zoveel positiviteit nog niet overtuigd zijn om je te gedragen, dan helpen de boetes voor slecht gedrag misschien. Iets eten op een metrostation kost je zo 300 euro. De straffen beperken zich niet tot hoge boetes, ook stokslagen en de doodstraf komen nog steeds voor. Al zul je dan wel iets meer op je kerfstok moeten hebben dan eten op een metrostation, zoals een joint roken bijvoorbeeld. Hoe dan ook, het lijkt te werken want Singapore ziet er smetteloos uit en als toerist merk je toch niks van de censuur of het gebrek aan democratie.

We hadden onze eigen gids in de persoon van Jane Mee, een goede vriendin en kamergenootje van Marijs internationale school. Tijdens het bijkletsen (hoe klets je even de afgelopen 10 jaar bij?), heeft ze ons de verschillende gezichten van Singapore laten zien. De samenleving lijkt opgesplitst in verschillende groepen (vooral Chinezen, Maleisiers en (Zuid-)Indiers) die naast elkaar leven en hun eigen rol in de maatschappij vervullen. De mannen uit Bangladesh zijn zonder uitzondering goedkope arbeidskrachten die doordeweeks aan Singapore bouwen en in het weekend de buurt Little India (en echt een mini-India is in het verder smetteloze Singapore) op stelten zetten. De jonge dienstmeisjes die je alleen ziet als ze boodschappen doen of de hond uitlaten, komen uit Indonesie en de Filipijnen en sparen om thuis te kunnen trouwen . Ze verdienen niet veel, maar maken geen kosten omdat ze inwonen en weinig vrije tijd hebben. We zagen een vrouw met een ontzettend chagrijnig gezicht de hond uitlaten en hadden het met haar te doen, want het was zondag en de maid was er niet. De Chinezen bevolken de enorme foodcourts in Chinatown of branden stokjes voor Boeddha (en voor de zekerheid ook maar voor de Hindoetempel ernaast). De Maleisiers waren te vinden rondom Kampung Glam en Geyland Rd, waar hele gezinnen met tafels vol eten en drinken voor zich zaten te wachten totdat ze om 19.20u het vasten mochten doorbreken. 'Nog maar 13 dagen te gaan', vertelde een vriendelijke meneer ons terwijl hij op zijn eten aanviel.

Shoppen en eten is het enige waar de Singaporezen zich in hun (schaarse)vrije tijd mee bezig lijken te houden. Als ze tenminste niet aan het snelwandelen zijn. Dat is gewoon slenteren, maar dan met een sportoutfit aan en met je armen hoog op en neer bewegen. We begrepen al snel waarom ze er niet een tandje bij deden toen we zelf ook ons sportiefste beentje voor zetten. Ook als je je niet beweegt, zweet je je kapot.

We sloten onze tijd in Singapore af met een Singapore Sling in de Long Bar van het Raffles Hotel. We dachten dat het bij een drankje zou blijven (het drinkt een beetje ongemakkelijk als een drankje 20 euro kost), maar we werden geadopteerd door een gezellige Brit die op kosten van de zaak met zijn klanten zou gaan drinken, maar zonder klanten zat. Letterlijk hoogtepunt van die avond was een blik op het zwembad werpen op het dak van Marina Bay, een ‘integrated resort' (lees: hotel met casino) dat bestaat uit drie enorme gebouwen, overkoepeld door een elegant dak in de vorm van een schip (zie foto). Ook dit sprookje liep voortijdig af toen ons de toegang werd geweigerd omdat we zwaar underdressed waren met onze slippertjes.

Kortom, ultiem relaxen in Singapore. We hebben ook volop de kans gehad om te bedenken wat we willen met onze reis en wanneer we naar huis willen. En we zijn eruit! Het decadente leven heeft onze reislust weer doen terugkomen en inmiddels zitten we in Laos. Binnenkort reizen we door naar Vietnam en dat wordt zeer waarschijnlijk onze laatste stop voordat we weer terug naar Nederland komen. Cool he?

Tot eind september!

Veel liefs,
Vincent en Marij